Lieven, Veerle, Sarah, Peter, Ward, Griet, Arent, Hanneke, Wouter, Isabelle, Phillip, Stefanie, Rosan (2), Cas (3), Mona (1), Andres (3), Lucian (2), Elias (5), Hanne (7), Pieter (8), Karel (5), Karlien (21), Elke (24)

In cohousing De Nieuwe W vlak bij het station van Drongen bij Gent trokken zes gezinnen in de winter van 2017 in hun nieuwbouwwoningen. “We hebben onze deadline gehaald, maar het is nog even werken om het er afgewerkt te laten uitzien”, vertelt Peter met de blik op de tuin. Ondertussen fietst Cas (5) enthousiast van de ene naar de andere kant van het terrein. “Voor onze kinderen is zo’n bultig terrein echter wel een paradijs, ze speelden nog nooit zoveel buiten.”

Naast hun eigen uitgeruste woning genieten de bewoners van een gemeenschappelijk paviljoen met keuken, atelier en zitruimte. “Op twee jaar tijd gingen we met onze groep van een leeg lapje bouwgrond naar een afgewerkt project. Ik herinner me nog goed de eerste vergadering waarbij ik samen met Ward aan tafel zat, we elkaar eens diep in de ogen keken en dachten: we gaan dat hier fixen.”

Peter en Sarah startten samen met Ward en Griet het project op in november 2015. Bij het indienen van de bouwaanvraag in maart 2016 waren ze met vier koppels. Nog voor de bouwvergunning in juni 2016 kwamen Wouter & Isabelle er nog bij. “We kwamen nog maar net uit Australië, we hebben daar twee jaar gewoond en hadden er veel contact met de buren. We waren blij verrast toen we ontdekten dat in België zoiets ook mogelijk is. De stap was dan ook niet zo groot om mee te springen in dit project nadat we de groep hadden ontmoet.”

Het idee van de sharing economy en de kracht van een groep om samen iets te doen vond ik wel zot.
Lieven

Gekozen voor Drongen

Lieven woonde samen met zijn vrouw Veerle en hun dochter Rosan in een wijk. “We woonden eigenlijk op een grote parking. Dat nodigde niet uit om naar buiten te gaan of om met de buren even te babbelen. Zelf ben ik opgegroeid in een dorp waar we konden buitenspelen en dat miste ik eigenlijk. Per toeval kwamen we hier terecht. Na een infosessie van Cohousing Projects waren we meteen verkocht”, Lieven en Veerle waren het vierde koppel dat zich aansloot. “Het idee van de sharing economy en de kracht van een groep om samen iets te doen vond ik wel zot.”

Isabelle, de buurvrouw beaamt: “Het gevoel dat je allemaal niet zoveel ruimte moet innemen, dat het ook wel met minder kan. Dat iedereen mijn boeken mag lezen en dat dat niet gewoon hier in mijn eigen huis moet blijven staan. Alles kan verder gebruikt worden als je ziet hoeveel spullen je te veel hebt. Denk maar aan speelgoed, kleren, boeken, barbecues…”
Wouter: “Voor ons was het echt een positieve keuze, de duurzaamheid die je samen kan realiseren, de infrastructuur die je kan delen, het sociale net dat je creëert. Precies wat we zochten.”

Professioneel samenwerken

Doorheen het bouwproces organiseert de groep zich in verschillende teams. Zo heb je een bouwteam, financieel team, team sociaal en team paviljoen. “‘Bij cohousing heb je het gevoel dat je als groep voor meer kwaliteit kunt gaan dankzij de ervaring van anderen in de groep”, vertelt Lieven. “We startten samen dit bouwproject zonder dat we elkaars deur platlopen. Het is niet enkel fun en dat maakt het ook een boeiende professionele ervaring naast de leuke losse momenten. Ik heb veel bijgeleerd.”

De woningen en het paviljoen werden in houtskelet gerealiseerd. “Het leuke bij houtskelet is dat alles op voorhand in 3D wordt uitgetekend waardoor je alles goed kunt checken vooraleer te bouwen”, vertelt zaakvoerder Thomas Buyse van Jonckheere Projects. “Dat zorgt ervoor dat je eenmaal op de werf een huis per week kan afwerken.”

Samen met architectenbureau Bast en de bewoners vormden Jonckheere Projects het bouwteam. “Ik kende het concept al maar dacht nog te veel in de filosofie van een echte commune. Het was voor mij fijn om te zien dat er een heel nuchtere kijk op is, mede dankzij de begeleiding die de groep kreeg,” voegt Thomas Buyse toe.

“De kennis die in een groep gemotiveerde cohousers schuilt is erg groot”, vertelt architect Lode Goethals van Bast. “Het is belangrijk dat potentieel te benutten. Dat maakt het project enkel sterker, meer gedragen en vergroot de betrokkenheid.”

Nu begint het pas

Elke woensdagavond eten de bewoners samen, voor wie wil. “We werken met een beurtensysteem. Om de week is het aan een ander gezin”, vertelt Sarah. Een gezellige bende van kinderen en volwassenen aan een lange tafel in het gemeenschappelijk paviljoen. “We hebben onlangs ook onze eerste spelletjesavond georganiseerd. Vier op een rij, keileuk!”
Lieven: “We kennen elkaar nu twee jaar, maar eigenlijk gaat het nu pas beginnen.” Bewoner Arent vult aan: “Het is ontdekken hé, ik ben wel zeer benieuwd naar wat het nog zal voortbrengen. Daar zullen we nu in groeien. Sowieso de mogelijkheden voor onze kinderen om buiten te spelen, dat alleen is goud waard.”
“Af en toe grappen we over onze ouden dag als we samen op een bankje zitten te babbelen. We gaan hier nen toffe bejaardenclub worden”, lacht Lieven. “Als ik er bij stil sta is het zot. We mogen best fier zijn op wat we bereikt hebben. Maar we pakken er niet zo graag mee uit, we willen eerst zelf nog wat ervaren.”